Wilde dingo's en Tasmaanse duivels
Blijf op de hoogte en volg Susan en Pauline
31 Januari 2015 | Maleisië, Ladang Lothian
Lieve allemaal,
Onze laatste twee weken Australië zitten erop. Inmiddels zitten we op het vliegveld van Kuala Lumpur, vlucht MH144 overleefd. De turbulentie was vrij heftig dus we hebben met knijpende billetjes in het vliegtuig gezeten, hopend op een goede afloop. Zometeen de MH851 in op weg naar Bali. Hopen dat dat ook goed gaat.
De afgelopen 2 weken hebben we nog veel gezien. Nadat we afscheid hebben genomen van Owen zijn wij op het vliegtuig gestapt naar Tasmanië. Dit was eigenlijk niet gepland, maar omdat we anders ruim een week in Adelaide moesten doorbrengen en toch wel nieuwsgierig waren naar Tasmanië hebben we besloten nog een extra stop te maken.
Toen we aankwamen hadden we gelijk een déjà vu. We hadden het gevoel dat we weer even terug waren in Nieuw-Zeeland met alle prachtige groene bergen, vele meren en de kou en regen. We hebben een dag een bezoek gebracht aan het Tasman National Park en Port Lincoln, een oude gevangenis. Onze tourguide was de Nederlandse Mark, die het erg gezellig vond 2 Nederlandse meiden aan boord te hebben. Ook hebben we een dag een tour gedaan naar Mt. Field National Park, Mt. Wellington en hebben we de Tasmanian Devil gezien (helaas achter een hekje). We hadden deze dag een privé tour van Pip. Het was een gezellig meiden dagje. Ook zijn we nog in het Mona Museum geweest. Wat een ervaring was dat zeg. De creativiteit spatte eraf, in sommige gevallen iets tè creatief voor ons. Waaronder de kamer waar de stofwisseling wordt uitgebeeld door middel van melkmachines, de scheetjesfabriek, het stonk lekker naar scheetjes. Hier hielden we het niet lang vol. Ook de fruitschaal met water, 2 goudvissen en een slagersmes erin was erg bijzonder.
Na Tasmanië zijn we 4 dagen gestopt in Adelaide, mede omdat onze trein naar Alice Springs vanaf daar zou vertrekken. We kwamen er al snel achter dat de stad weinig voorstelt. We hadden geen zin meer in dure tours dus besloten we een aantal dagen te relaxen en bij te komen van alle drukke weken. Wel hebben we nog even gewinkeld, daar was onze garderobe wel aan toe na bijna 4 maanden. Ook hebben we ons haar laten knippen bij een Koreaanse kapper. Toen we in de stoel zaten en zagen wat er gebeurde konden we wel janken. De manier waarop ze knipte was angstaanjagend, de plukken vlogen in het rond (mede dankzij de wind die door de deur lekker naar binnen kwam). Gelukkig valt het eindresultaat mee en hebben we weer een lekker fris koppie.
Tevens hebben we in Adelaide nog een luxe diner gehad. Na 2 maanden konden we er natuurlijk niet aan ontkomen om kangaroo te eten! Naast kangaroo stond ook emu, lam, krokodil en venison (gevogelde) op het menu. Het was minder spannend dan we gedacht hadden, maar we genoten van een avondje luxe uit eten. Waar bij elke slok je waterglas weer werd bijgevuld door de ober, heerlijk niet!?
Vanuit Adelaide zijn we naar Alice Springs gereisd met The Ghan trein. 25 uur door het prachtige landschap van midden Australië. De duur viel ons alles mee. Het was een zeer comfortabele rit, met geen moment verveling, maar wat wil je met zo'n mooi landschap buiten. We hadden een tas vol koek, chocolade en chips mee dus wij waren helemaal gelukkig.
Aangekomen in Alice Springs zagen we voor het eerst een grote hoeveelheid aboriginals, de oorspronkelijke bewoners. Een erg positieve indruk hebben ze niet op ons achtergelaten. Ze kijken je boos aan, zwerven rond in parken en op straat en stinken verschrikkelijk. Je mag ze niet aankijken uit respect voor hun zware geschiedenis. Hoe die geschiedenis en cultuur nou in elkaar zit kom je echter niet echt achter. Ze doen er allemaal een beetje geheimzinnig over, wat wij erg jammer hebben gevonden. In Nieuw-Zeeland leerde je zoveel over de Maori's, hier blijven we met veel vraagtekens achter. Thuis maar even googlen dan..
Gelukkig waren we snel de stad uit, want de volgende dag stond een 3daagse trip in de woestijn op de planning. Om 05:30 stond het busje klaar om ons de richting Ayers Rock, Kings Canyon en Kata Tjula te brengen. Van te voren werden we al gewaarschuwd voor de vele vliegen. Nou we stapten de bus nog niet uit of ze kwamen in hordes op ons af! Gek werden we, we hadden ons schaamte toch even opzij moeten zetten en een vliegennethoofddoekding moeten kopen. Ze proberen allemaal in je ogen, neus, oren en mond te komen, de hele dag door. Tot dat de zon ondergaat, wat was dat elke dag weer een verademing. Maar na zonsondergang was er weer een andere zorg. Maakten we ons van te voren zorgen over de spinnen en slangen, kwamen we er daar achter dat de wilde dingo's nog veel zorgelijker waren. We sliepen buiten in slaapzakken onder de sterrenhemel. De eerste nacht op een veldje in het wild. Je hoorde de dingo's naar elkaar huilen midden in de nacht, overal om je heen. Dood eng. We hielden onze adem in om geen geluid te maken, zodat ze ons maar niet zouden horen. Gelukkig was er een vrouw die hard snurkte, we hoopte maar dat ze die als eerste zouden pakken. Toen Susan 's nachts ging plassen (in de bosjes want een wc was er niet) hoorde ze een dingo wel heel dichtbij! Dus dat was knijpen geblazen. Gelukkig zijn we niet aangevallen en leven we nog. We sliepen een paar uur per nacht, omdat we vroeg moesten opstaan, maar de afstanden waren erg groot dus konden we lekker pitten in de bus. We zullen wat uren in de bus geslapen hebben, heerlijk. We keken na elke wandeling weer uit naar ons dutje. Op de terugweg nog gestopt bij een kamelenfarm waar ze ook een tamme dingo hadden (deze was wel lief) en rode kangaroo's. Hier heeft Pauline op de valreep toch nog de kangaroo's eten gegeven, ze zaten wel achter een hek, maar toch maar eventjes gedaan, hee! Angst overwonnen.
Na 3 dagen waren we helemaal gebroken en waren we blij dat de tour ten einde was. In het hostel hebben we nog even lekker 2 pakjes timtams gegeten (HET Australische koekje waar elke backpacker het over heeft) om ons avontuur af te sluiten.
Ruim 2 maanden lang hebben we veel schoonheid van dit land mogen aanschouwen. Veel leuke mensen ontmoet, veel gedaan en gezien en vooral heel veel geld uitgegeven! Wat een duur land, ongelofelijk. Je vraagt je af waarom het zo'n populaire backpackers bestemming is.
Nog zeker niet alles gezien, maar dit is een goede reden om nog eens terug te komen!
Nu op naar Indonesië waar onze vriendinnetjes Anne en Tamara 2,5 week met ons mee zullen reizen.
Veel liefs van ons
Onze laatste twee weken Australië zitten erop. Inmiddels zitten we op het vliegveld van Kuala Lumpur, vlucht MH144 overleefd. De turbulentie was vrij heftig dus we hebben met knijpende billetjes in het vliegtuig gezeten, hopend op een goede afloop. Zometeen de MH851 in op weg naar Bali. Hopen dat dat ook goed gaat.
De afgelopen 2 weken hebben we nog veel gezien. Nadat we afscheid hebben genomen van Owen zijn wij op het vliegtuig gestapt naar Tasmanië. Dit was eigenlijk niet gepland, maar omdat we anders ruim een week in Adelaide moesten doorbrengen en toch wel nieuwsgierig waren naar Tasmanië hebben we besloten nog een extra stop te maken.
Toen we aankwamen hadden we gelijk een déjà vu. We hadden het gevoel dat we weer even terug waren in Nieuw-Zeeland met alle prachtige groene bergen, vele meren en de kou en regen. We hebben een dag een bezoek gebracht aan het Tasman National Park en Port Lincoln, een oude gevangenis. Onze tourguide was de Nederlandse Mark, die het erg gezellig vond 2 Nederlandse meiden aan boord te hebben. Ook hebben we een dag een tour gedaan naar Mt. Field National Park, Mt. Wellington en hebben we de Tasmanian Devil gezien (helaas achter een hekje). We hadden deze dag een privé tour van Pip. Het was een gezellig meiden dagje. Ook zijn we nog in het Mona Museum geweest. Wat een ervaring was dat zeg. De creativiteit spatte eraf, in sommige gevallen iets tè creatief voor ons. Waaronder de kamer waar de stofwisseling wordt uitgebeeld door middel van melkmachines, de scheetjesfabriek, het stonk lekker naar scheetjes. Hier hielden we het niet lang vol. Ook de fruitschaal met water, 2 goudvissen en een slagersmes erin was erg bijzonder.
Na Tasmanië zijn we 4 dagen gestopt in Adelaide, mede omdat onze trein naar Alice Springs vanaf daar zou vertrekken. We kwamen er al snel achter dat de stad weinig voorstelt. We hadden geen zin meer in dure tours dus besloten we een aantal dagen te relaxen en bij te komen van alle drukke weken. Wel hebben we nog even gewinkeld, daar was onze garderobe wel aan toe na bijna 4 maanden. Ook hebben we ons haar laten knippen bij een Koreaanse kapper. Toen we in de stoel zaten en zagen wat er gebeurde konden we wel janken. De manier waarop ze knipte was angstaanjagend, de plukken vlogen in het rond (mede dankzij de wind die door de deur lekker naar binnen kwam). Gelukkig valt het eindresultaat mee en hebben we weer een lekker fris koppie.
Tevens hebben we in Adelaide nog een luxe diner gehad. Na 2 maanden konden we er natuurlijk niet aan ontkomen om kangaroo te eten! Naast kangaroo stond ook emu, lam, krokodil en venison (gevogelde) op het menu. Het was minder spannend dan we gedacht hadden, maar we genoten van een avondje luxe uit eten. Waar bij elke slok je waterglas weer werd bijgevuld door de ober, heerlijk niet!?
Vanuit Adelaide zijn we naar Alice Springs gereisd met The Ghan trein. 25 uur door het prachtige landschap van midden Australië. De duur viel ons alles mee. Het was een zeer comfortabele rit, met geen moment verveling, maar wat wil je met zo'n mooi landschap buiten. We hadden een tas vol koek, chocolade en chips mee dus wij waren helemaal gelukkig.
Aangekomen in Alice Springs zagen we voor het eerst een grote hoeveelheid aboriginals, de oorspronkelijke bewoners. Een erg positieve indruk hebben ze niet op ons achtergelaten. Ze kijken je boos aan, zwerven rond in parken en op straat en stinken verschrikkelijk. Je mag ze niet aankijken uit respect voor hun zware geschiedenis. Hoe die geschiedenis en cultuur nou in elkaar zit kom je echter niet echt achter. Ze doen er allemaal een beetje geheimzinnig over, wat wij erg jammer hebben gevonden. In Nieuw-Zeeland leerde je zoveel over de Maori's, hier blijven we met veel vraagtekens achter. Thuis maar even googlen dan..
Gelukkig waren we snel de stad uit, want de volgende dag stond een 3daagse trip in de woestijn op de planning. Om 05:30 stond het busje klaar om ons de richting Ayers Rock, Kings Canyon en Kata Tjula te brengen. Van te voren werden we al gewaarschuwd voor de vele vliegen. Nou we stapten de bus nog niet uit of ze kwamen in hordes op ons af! Gek werden we, we hadden ons schaamte toch even opzij moeten zetten en een vliegennethoofddoekding moeten kopen. Ze proberen allemaal in je ogen, neus, oren en mond te komen, de hele dag door. Tot dat de zon ondergaat, wat was dat elke dag weer een verademing. Maar na zonsondergang was er weer een andere zorg. Maakten we ons van te voren zorgen over de spinnen en slangen, kwamen we er daar achter dat de wilde dingo's nog veel zorgelijker waren. We sliepen buiten in slaapzakken onder de sterrenhemel. De eerste nacht op een veldje in het wild. Je hoorde de dingo's naar elkaar huilen midden in de nacht, overal om je heen. Dood eng. We hielden onze adem in om geen geluid te maken, zodat ze ons maar niet zouden horen. Gelukkig was er een vrouw die hard snurkte, we hoopte maar dat ze die als eerste zouden pakken. Toen Susan 's nachts ging plassen (in de bosjes want een wc was er niet) hoorde ze een dingo wel heel dichtbij! Dus dat was knijpen geblazen. Gelukkig zijn we niet aangevallen en leven we nog. We sliepen een paar uur per nacht, omdat we vroeg moesten opstaan, maar de afstanden waren erg groot dus konden we lekker pitten in de bus. We zullen wat uren in de bus geslapen hebben, heerlijk. We keken na elke wandeling weer uit naar ons dutje. Op de terugweg nog gestopt bij een kamelenfarm waar ze ook een tamme dingo hadden (deze was wel lief) en rode kangaroo's. Hier heeft Pauline op de valreep toch nog de kangaroo's eten gegeven, ze zaten wel achter een hek, maar toch maar eventjes gedaan, hee! Angst overwonnen.
Na 3 dagen waren we helemaal gebroken en waren we blij dat de tour ten einde was. In het hostel hebben we nog even lekker 2 pakjes timtams gegeten (HET Australische koekje waar elke backpacker het over heeft) om ons avontuur af te sluiten.
Ruim 2 maanden lang hebben we veel schoonheid van dit land mogen aanschouwen. Veel leuke mensen ontmoet, veel gedaan en gezien en vooral heel veel geld uitgegeven! Wat een duur land, ongelofelijk. Je vraagt je af waarom het zo'n populaire backpackers bestemming is.
Nog zeker niet alles gezien, maar dit is een goede reden om nog eens terug te komen!
Nu op naar Indonesië waar onze vriendinnetjes Anne en Tamara 2,5 week met ons mee zullen reizen.
Veel liefs van ons
-
31 Januari 2015 - 09:24
Marja:
gaaf meiden,
Dit pakt niemand jullie meer af. En wat is geld! Straks weer heel hard sparen en weer gaan.
Veel plezier nog enne veilige vluchten.
Mooi reisverslag!
Groetjes -
31 Januari 2015 - 09:24
Marja:
gaaf meiden,
Dit pakt niemand jullie meer af. En wat is geld! Straks weer heel hard sparen en weer gaan.
Veel plezier nog enne veilige vluchten.
Mooi reisverslag!
Groetjes -
31 Januari 2015 - 10:50
Anita De Wit:
Nou wat een mooie avonturen, weer veel gezien. Op nu naarzon, zee en strand en palmbomen. En goedkopere prijzen. Veel plezier op Bali. -
31 Januari 2015 - 13:13
Henk Valk:
Prachtig reisverslag,we reizen mee vooral ook met de mooie foto's die jullie als bijlage hebben meegestuurd.
Goede reis naar Bali.Kijken uit naar het vervolg
-
01 Februari 2015 - 12:37
Carla:
Weer een geweldig reisverslag meiden, en wat maken jullie toch veel mee.
Heel veel plezier in Indonesie !!!
liefs Carla -
01 Februari 2015 - 15:12
Desiree Vleugels:
Wat een geweldig reisverslag weer! Twee maanden alweer in Australie wat gaat het snel allemaal.
Wat maken jullie een hoop mee. Nu gaan genieten van zon strand zee en al het andere mooi`s wat Indonesie te bieden heeft. Geniet en veel plezier kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Liefs Desiree. -
01 Februari 2015 - 16:01
Anita En Bram :
Lieve Susan en Pauline ,
Wat een super leuk reisverhaal weer en wat maken jullie veel mee !
De periode in Australie lijkt wel omgevlogen , zo snel .
Susan , heel lief dat je nog een berichtje stuurde over mijn lieve mams .
Geniet van alle nieuwe indrukken van Bali en de andere eilanden die jullie misschien nog willen bezoeken en laat snel weer iets horen .
Het is ontzettend leuk om jullie reisverslag te lezen .
Veel plezier en een dikke kus van Bram en Anita -
01 Februari 2015 - 16:44
Ria Vredenburg:
wat geweldig Susan en Pauline wat jullie allemaal meemaken.
heel veel plezier in Bali en geniet lekker nu met ook de andere vriendinnen.
dit pakt niemand jullie meer af.
heel veel liefs opa en oma -
02 Februari 2015 - 17:45
Nel Kooij:
wat was het weer een mooi reisverhaal jullie maken werkelijk van alles mee .
Nu heel veel plezier in Balie en we horen wer van jullie grnel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
