Jappenbussen en zeebenen in Aotearoa
Blijf op de hoogte en volg Susan en Pauline
30 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Palmerston North
Kia ora lieve mensen,
We zijn inmiddels 3 weken onderweg in Nieuw-Zeeland (door de Maori's Aotearoa genoemd). Wij zijn 11 oktober aangekomen in Queenstown, op het Zuidereiland. Bij aankomst was het zo'n 20 graden kouder dan het in Singapore was, maar daar waren we op dat moment wel blij mij na dagen gezweet te hebben. De eerste ontmoeting met de kiwi's was gelijk goed, een hele chagerijnige douane mevrouw ging ons allemaal moeilijke vragen stellen over wat we kwamen doen. Nou wat denk je met deze zware tassen op onze rug! Ons engels was op dat moment nog niet heel goed dus we stonden lekker te stotteren met ze 2e, en de vrouw werd ongeduldiger en ongeduldiger, toen gaf ze het maar op en gaf ons de stempel.
De afgelopen weken hebben we over het hele zuidereiland gereisd. We hebben besloten een buspas te kopen van 60 uur. Alleen (aangezien suus geen rijbewijs heeft) het hele land doorrijden en dan ook nog aan de andere kant van de weg zag Paultje niet zo zitten. Bus is ook wel beter vinden wij. Je krijgt onderweg wat info, je stopt bij highlights en het is ook helemaal niet duur! We verblijven voornamelijk in de YHA Hostels. Dit is de overkoepelende organisatie van jeugd hostels waar Stayokay NL ook ondervalt. We hebben hier een membercard, dus lekker korting! In de hostels zijn grote keukens waar je kunt koken, dit doen wij ook veel zelf om een beetje op de kleintjes te letten. Dus voornamelijk rijst en pasta, het liefst met blikvoer. Dit beginnen we wel een beetje zat te raken, dus we trakteren onszelf af en toe op een lekkere maaltijd. We ontbijten elke dag met broodjes Nutella. We hebben een pot van 600 gr, de eerste is inmiddels op. Dus we verwachten na 5 weken Nieuw-Zeeland samen 1.2 kilo Nutella te hebben genuttigd, jammmmmm!
De eerste weken hebben we vooral in female dorms geslapen, maar om geld te besparen slapen we inmiddels gewoon op gemixte kamers. Soms treffen we het, soms niet. De Aziaten houden wel van een scheetje op z'n tijd en snurken hebben ze ook uitgevonden. Al kunnen de Duitsers er ook wat van (allemachtig wat en duitsers hier). Maar goed dat hoort er allemaal bij, inmiddels zijn we daar ook alweer aan gewend.
Queenstown was onze eerste indruk van Nieuw-Zeeland, de stad staat bekend op de vele adventure activiteiten, helaas was alles hier echt mega duur, en het weer werkte ook niet echt mee, dus zijn we hier na 2 dagen vertrokken naar Te Anau. Vanuit hier hebben we de glowworm caves bezocht, een grote grot met allemaal mooie lichtgevende wormpjes. We waren met stichting de zonnebloem op pad die middag. Erg gezellig met allemaal oma'tjes op de tour. De volgende dag hebben we de Milford Sound bezocht met de bus en boot. Dit is een gebied dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Deze dag zagen we vooral veel bussen vol met japanners. Wat een volk, die maken echt van elk boom een foto met hun ipad of selfiestok. Echt komisch om te zien. Ze stappen uit, rennen achter elkaar aan, maken foto's van zichzelf en alles daar omheen en rennen snel weer naar de bus. En dat alles in groepsverband. We hebben die dag enorm moeten lachen. Op de boot kwamen we langs een waterval, dus alle jappies snel naar buiten gerend. Maar de boot kwam heel dichtbij dus alle jappies rende snel weer naar binnen, allemaal zeiknat. Tranentrekker.
Vanuit Te Anau zijn we verder gereisd naar Dunedin. Hier hebben we Pauline's verjaardag gevierd. Die avond zijn we daarom voor het eerst uitgeweest. Na 3 wijn hadden we hem al lekker zitten, niks gewend meer die meiden, dus we vlogen de dansvloer op waar we werden omringd door Maori's, Kiwi's en andere backpackers. Volgende dag een flinke kater, dus een goede dag om een tour te doen! We hebben die dag gele pinguins, zeeleeuwen en albatrossen gespot in natuurgebied Otago Peninsula. Heel raar om pinguins te zien in groen, heuvelachtig landschap, waar de schapen tussendoor lopen, en niet achter glas in een dierentuin. Lekker dagje in de buitenlucht deed onze kater goed. Eind van de dag voelde we ons weer kiplekker.
Na Duniden zijn we via Ashburton, waar geen drol te beleven was, doorgereisd naar Mt. Cook wat de grootste berg van Nieuw Zeeland is. Hij is zo'n 3700 m hoog. Was een heel raar gezicht na een week lang groen heuvelachtig landschap. We besloten de dag van aankomst gelijk een wandeling te maken richting de Mt. Cook. We hadden het tempo er lekker in en vlogen alle fotograferende jappies voorbij, tot dat we verkeerd liepen. Dus uiteindelijk 2 wandelingen gemaakt. Maar het uitzicht was prachtig. Volgende dag lekker spierpijn in de billetjes.
Vanuit Mt. Cook zijn we naar Wanaka gereisd. Dat is een kleine versie van Queenstown. Naar onze mening leuker. Hier hebben we niet veel gedaan, beetje gechillt. Daar waren we wel aan toe. Van al die volle dagen en alle busreizen wordt je erg lui en moe.
We hadden eerder al goede dingen gelezen en gehoord over de tranzalpine trein over de Arthurs Pass, dus besloten dat te doen. Hiervoor moesten we via de west kust naar de Frans Jozef Glaciers. Helaas was het uiteraard weer slecht weer toen wij er aankwamen dus hebben we van de glaciers niks kunnen zien. Volgende dag weer verder gereisd naar Greymouth waar we op de trein naar Christchurch stapte. De treinreis zou geweldig zijn, maar wij vonden het persoonlijk iets tegenvallen. Het was vooral veel natuur die we al gezien hadden, alleen het richting het einde hebben we nog wat mooi uitzicht gehad over de rivieren en de rafijnen. Maar goed het was een leuke afwisseling om van A naar B te komen. In dit geval Christchurch.
De stad Christchurch is in zowel 2010 als 2011 getroffen door een aardbeving, dit heeft 70% van de binnenstad verwoest. Dit was duidelijk te zien. We zagen overall bouwputten, happermachines, hekken en bouwmateriaal. Zonde om te zien dat een stad zo verwoest is geraakt. Ze proberen de stad op te leuken met kunstprojecten, wat aardig lukt. Toch blijf je de verwoesting er altijd doorheen zien. De stad wordt inmiddels weer opgebouwd met hulp van de gemeenschap. In Christchurch hebben we ons eerste broodje met LEKKERE kaas gegeten. De zogenaamde edam kaas die ze hier verkopen proeft echt nergens naar, dus we genoten wat een echt lekker vers plakkie.
Toen was het zover dat we naar Kaikoura gingen, hier hebben we beide erg naar uitgekeken. Hier kan je namelijk walvissen en dolfijnen spotten in de wilde wateren buiten de kust van het dorpje. Die dag werd een seasickness alarm afgegeven, maar wij met onze sterke magen dachten daar wel tegen te kunnen. Al snel bleken de golven vrij pittig voor de beweegelijke catamaran. Eerst begon Pauline zich misselijk te voelen. De gids zei al, wanneer je begint te zweten en het warm krijgt dan wordt je zeeziek. Gelukkig gebeurde dit niet en zakte de misselijkheid weg. Maar toen was het Susan haar beurt. Die begon het na een poos toch wel warm te krijgen. De kotszakjes waren in overvloed dus Susan pakte er alvast 1 beet. Vervolgens verplaatste ze zich naar een stoeltje in de buitenlucht. En ja hoor! Toen werd het kotszakje gebruikt. Het luchtte gelukkig op. Want toen was het tijd voor het walvis spotten. Heel onwerkelijk om zo'n groot beest zo dichtbij te zien, in het echt. Als toetje kregen we nog een groep dolfijnen te zien die mee begonnen te zwemmen met de boot. Echt heel tof. Na de heftige en koude boottocht lekker opgewarmd in de hottub van het hostel.
Na Kaikoura hebben we in 1 dag de oversteek gemaakt naar het Noordereiland. Een volle dag reizen heeft ons in de hoofdstad Welington gebracht. De boottocht was weer lekker wiebelig, dus Susan's zeeziekte begon weer licht op te spelen, gelukkig droog gehouden deze keer. In Wellington hebben we 2 musea en het Parliament (ja zo schrijf je het) bezocht waar we een live debat konden bekijken. Het leek net een kleuterklasje. Wanneer de minister aan het woord was begonnen alle mensen in de zaal boe te roepen, nee te schreeuwen en grapjes te maken. Daarna nog even een wandeling door de winkelstraat. Wat een leuke kleren en zo vreselijk dat gevoel wanneer je het zo graag wilt, maar je niks kunt kopen. Toen maar vergrepen aan 2 lekkere taartjes. Kilo's aan het lichaam zijn iets minder erg dan kilo's in de tas.
Dit is zo'n beetje wat we de afgelopen 3 weken gedaan hebben. Veel diversiteit aan natuur. Helaas is het weer nog niet heel goed geweest. We hopen dat het Noordereiland iets meer zonuren en iets minder regen gaat brengen.
Tot snel weer allemaal!
Liefs Susan en Pauline
We zijn inmiddels 3 weken onderweg in Nieuw-Zeeland (door de Maori's Aotearoa genoemd). Wij zijn 11 oktober aangekomen in Queenstown, op het Zuidereiland. Bij aankomst was het zo'n 20 graden kouder dan het in Singapore was, maar daar waren we op dat moment wel blij mij na dagen gezweet te hebben. De eerste ontmoeting met de kiwi's was gelijk goed, een hele chagerijnige douane mevrouw ging ons allemaal moeilijke vragen stellen over wat we kwamen doen. Nou wat denk je met deze zware tassen op onze rug! Ons engels was op dat moment nog niet heel goed dus we stonden lekker te stotteren met ze 2e, en de vrouw werd ongeduldiger en ongeduldiger, toen gaf ze het maar op en gaf ons de stempel.
De afgelopen weken hebben we over het hele zuidereiland gereisd. We hebben besloten een buspas te kopen van 60 uur. Alleen (aangezien suus geen rijbewijs heeft) het hele land doorrijden en dan ook nog aan de andere kant van de weg zag Paultje niet zo zitten. Bus is ook wel beter vinden wij. Je krijgt onderweg wat info, je stopt bij highlights en het is ook helemaal niet duur! We verblijven voornamelijk in de YHA Hostels. Dit is de overkoepelende organisatie van jeugd hostels waar Stayokay NL ook ondervalt. We hebben hier een membercard, dus lekker korting! In de hostels zijn grote keukens waar je kunt koken, dit doen wij ook veel zelf om een beetje op de kleintjes te letten. Dus voornamelijk rijst en pasta, het liefst met blikvoer. Dit beginnen we wel een beetje zat te raken, dus we trakteren onszelf af en toe op een lekkere maaltijd. We ontbijten elke dag met broodjes Nutella. We hebben een pot van 600 gr, de eerste is inmiddels op. Dus we verwachten na 5 weken Nieuw-Zeeland samen 1.2 kilo Nutella te hebben genuttigd, jammmmmm!
De eerste weken hebben we vooral in female dorms geslapen, maar om geld te besparen slapen we inmiddels gewoon op gemixte kamers. Soms treffen we het, soms niet. De Aziaten houden wel van een scheetje op z'n tijd en snurken hebben ze ook uitgevonden. Al kunnen de Duitsers er ook wat van (allemachtig wat en duitsers hier). Maar goed dat hoort er allemaal bij, inmiddels zijn we daar ook alweer aan gewend.
Queenstown was onze eerste indruk van Nieuw-Zeeland, de stad staat bekend op de vele adventure activiteiten, helaas was alles hier echt mega duur, en het weer werkte ook niet echt mee, dus zijn we hier na 2 dagen vertrokken naar Te Anau. Vanuit hier hebben we de glowworm caves bezocht, een grote grot met allemaal mooie lichtgevende wormpjes. We waren met stichting de zonnebloem op pad die middag. Erg gezellig met allemaal oma'tjes op de tour. De volgende dag hebben we de Milford Sound bezocht met de bus en boot. Dit is een gebied dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Deze dag zagen we vooral veel bussen vol met japanners. Wat een volk, die maken echt van elk boom een foto met hun ipad of selfiestok. Echt komisch om te zien. Ze stappen uit, rennen achter elkaar aan, maken foto's van zichzelf en alles daar omheen en rennen snel weer naar de bus. En dat alles in groepsverband. We hebben die dag enorm moeten lachen. Op de boot kwamen we langs een waterval, dus alle jappies snel naar buiten gerend. Maar de boot kwam heel dichtbij dus alle jappies rende snel weer naar binnen, allemaal zeiknat. Tranentrekker.
Vanuit Te Anau zijn we verder gereisd naar Dunedin. Hier hebben we Pauline's verjaardag gevierd. Die avond zijn we daarom voor het eerst uitgeweest. Na 3 wijn hadden we hem al lekker zitten, niks gewend meer die meiden, dus we vlogen de dansvloer op waar we werden omringd door Maori's, Kiwi's en andere backpackers. Volgende dag een flinke kater, dus een goede dag om een tour te doen! We hebben die dag gele pinguins, zeeleeuwen en albatrossen gespot in natuurgebied Otago Peninsula. Heel raar om pinguins te zien in groen, heuvelachtig landschap, waar de schapen tussendoor lopen, en niet achter glas in een dierentuin. Lekker dagje in de buitenlucht deed onze kater goed. Eind van de dag voelde we ons weer kiplekker.
Na Duniden zijn we via Ashburton, waar geen drol te beleven was, doorgereisd naar Mt. Cook wat de grootste berg van Nieuw Zeeland is. Hij is zo'n 3700 m hoog. Was een heel raar gezicht na een week lang groen heuvelachtig landschap. We besloten de dag van aankomst gelijk een wandeling te maken richting de Mt. Cook. We hadden het tempo er lekker in en vlogen alle fotograferende jappies voorbij, tot dat we verkeerd liepen. Dus uiteindelijk 2 wandelingen gemaakt. Maar het uitzicht was prachtig. Volgende dag lekker spierpijn in de billetjes.
Vanuit Mt. Cook zijn we naar Wanaka gereisd. Dat is een kleine versie van Queenstown. Naar onze mening leuker. Hier hebben we niet veel gedaan, beetje gechillt. Daar waren we wel aan toe. Van al die volle dagen en alle busreizen wordt je erg lui en moe.
We hadden eerder al goede dingen gelezen en gehoord over de tranzalpine trein over de Arthurs Pass, dus besloten dat te doen. Hiervoor moesten we via de west kust naar de Frans Jozef Glaciers. Helaas was het uiteraard weer slecht weer toen wij er aankwamen dus hebben we van de glaciers niks kunnen zien. Volgende dag weer verder gereisd naar Greymouth waar we op de trein naar Christchurch stapte. De treinreis zou geweldig zijn, maar wij vonden het persoonlijk iets tegenvallen. Het was vooral veel natuur die we al gezien hadden, alleen het richting het einde hebben we nog wat mooi uitzicht gehad over de rivieren en de rafijnen. Maar goed het was een leuke afwisseling om van A naar B te komen. In dit geval Christchurch.
De stad Christchurch is in zowel 2010 als 2011 getroffen door een aardbeving, dit heeft 70% van de binnenstad verwoest. Dit was duidelijk te zien. We zagen overall bouwputten, happermachines, hekken en bouwmateriaal. Zonde om te zien dat een stad zo verwoest is geraakt. Ze proberen de stad op te leuken met kunstprojecten, wat aardig lukt. Toch blijf je de verwoesting er altijd doorheen zien. De stad wordt inmiddels weer opgebouwd met hulp van de gemeenschap. In Christchurch hebben we ons eerste broodje met LEKKERE kaas gegeten. De zogenaamde edam kaas die ze hier verkopen proeft echt nergens naar, dus we genoten wat een echt lekker vers plakkie.
Toen was het zover dat we naar Kaikoura gingen, hier hebben we beide erg naar uitgekeken. Hier kan je namelijk walvissen en dolfijnen spotten in de wilde wateren buiten de kust van het dorpje. Die dag werd een seasickness alarm afgegeven, maar wij met onze sterke magen dachten daar wel tegen te kunnen. Al snel bleken de golven vrij pittig voor de beweegelijke catamaran. Eerst begon Pauline zich misselijk te voelen. De gids zei al, wanneer je begint te zweten en het warm krijgt dan wordt je zeeziek. Gelukkig gebeurde dit niet en zakte de misselijkheid weg. Maar toen was het Susan haar beurt. Die begon het na een poos toch wel warm te krijgen. De kotszakjes waren in overvloed dus Susan pakte er alvast 1 beet. Vervolgens verplaatste ze zich naar een stoeltje in de buitenlucht. En ja hoor! Toen werd het kotszakje gebruikt. Het luchtte gelukkig op. Want toen was het tijd voor het walvis spotten. Heel onwerkelijk om zo'n groot beest zo dichtbij te zien, in het echt. Als toetje kregen we nog een groep dolfijnen te zien die mee begonnen te zwemmen met de boot. Echt heel tof. Na de heftige en koude boottocht lekker opgewarmd in de hottub van het hostel.
Na Kaikoura hebben we in 1 dag de oversteek gemaakt naar het Noordereiland. Een volle dag reizen heeft ons in de hoofdstad Welington gebracht. De boottocht was weer lekker wiebelig, dus Susan's zeeziekte begon weer licht op te spelen, gelukkig droog gehouden deze keer. In Wellington hebben we 2 musea en het Parliament (ja zo schrijf je het) bezocht waar we een live debat konden bekijken. Het leek net een kleuterklasje. Wanneer de minister aan het woord was begonnen alle mensen in de zaal boe te roepen, nee te schreeuwen en grapjes te maken. Daarna nog even een wandeling door de winkelstraat. Wat een leuke kleren en zo vreselijk dat gevoel wanneer je het zo graag wilt, maar je niks kunt kopen. Toen maar vergrepen aan 2 lekkere taartjes. Kilo's aan het lichaam zijn iets minder erg dan kilo's in de tas.
Dit is zo'n beetje wat we de afgelopen 3 weken gedaan hebben. Veel diversiteit aan natuur. Helaas is het weer nog niet heel goed geweest. We hopen dat het Noordereiland iets meer zonuren en iets minder regen gaat brengen.
Tot snel weer allemaal!
Liefs Susan en Pauline
-
30 Oktober 2014 - 07:03
Jantina:
Hey meiden!
Leuk om weer wat te lezen. Jullie maken veel mee! Geniet!!
Liefs 10 -
30 Oktober 2014 - 07:45
Tamara:
Ahh leuke update meiden!
Het het gelezen met een lach op mn gezicht :)
Geniet er nog lekker van.
Kussie -
30 Oktober 2014 - 09:16
Desiree Vleugels:
Jullie hebben weer een hoop meegemaakt zeg!!!
Echt tof om op deze manier jullie reis mee te beleven.
Hoop dat op het noorder eiland het weer iets beter is zodat jullie nog meer kunnen genieten van jullie prachtige reis.
Heel veel plezier en genieten maar weer van de reis.
Ik kijk weer uit naar het volgende verslag xx -
30 Oktober 2014 - 12:17
Annemiek K Angelapark:
Erg genoten van de schrijverij. Ook de foto's zijn leuk. Zo reizen we een stukje mee. Groetjes Annemiek -
30 Oktober 2014 - 12:29
Cunie (tante):
he meiden,
wat een leuk bericht over alle dingen die jullie daar doen en beleven.Volgens mij genieten jullie hartstikke als ik dit zo lees. Enne.... ik wil daar ook heen !, wat een mooie foto's vooral die van dolfijnen en prachtige natuur.
we zien weer uit naar jullie volgende reisverslag.
groeten Cunie, Sjaak, Cindy en Julia
-
30 Oktober 2014 - 12:33
Dineke:
Dat klinkt goed, meiden! :-)
In korte tijd al een hoop gezien en meegemaakt!
Geniet ervan en hopelijk wordt het weer nu iets beter!
Liefs, Dineke -
30 Oktober 2014 - 14:43
Martine Bakker:
Wauw wat een belevenis! En wat een mooie foto`s! Zit echt mee te leven met jullie verhaal! Leuk om weer wat te horen van jullie! Doe voorzichtig en tot horens!!! X Martine.
-
30 Oktober 2014 - 16:55
Jorina:
Leuk om te lezen meiden, dat jullie zo genieten. Veel plezier nog!
Groetjes van de schippers uit warmenhuizenxxxxxx -
30 Oktober 2014 - 19:13
Carla:
Ik heb jullie reisverslag met een "big smile" gelezen, wat schrijven jullie leuk meiden !
dikke knuffel
Carla -
30 Oktober 2014 - 23:02
Marja:
Tof meiden! Leuk geschreven en verteld. Veel plezier -
31 Oktober 2014 - 20:08
Karin Groot:
Hé wereldreizigers,
Fantastisch jullie verslag, lees over plekken waar ik ook ben geweest. Mooi die pinquins in het groen dat verwacht je niet en wat kunnen ze klimmen. Ga genieten op het Noorder eiland en neem voor de verandering eens een boys en berry ijssie veel lekkerder dan taart. Veel plezier daar nog en op naar de kauri trees, very big. Groetjes Karin -
01 November 2014 - 17:50
Brenda :
Hoi meiden, het is of je heel even meereist. Leuk verslag!
Mooie foto's ook hoor.
Nog veel plezier en prachtige ervaringen gewenst, groetjes van Brenda xxx -
01 November 2014 - 19:07
Nancy Praat:
Hoi Meiden,
Nou het klinkt allemaal super,ben jaloers hoor.
Geniet er van. Groetjes nancy -
06 November 2014 - 15:22
Nel Kooij:
mooie verhalen weer wat zien jullie veel en jullie maken wat mee zeg. Erg leuk om te lezen ik kijk nu al weer uit naar jullie volgende reisverslag heel veel plezierxxx -
08 November 2014 - 08:56
Anita De Wit:
Hallo Susan
Wat een super belevenissen. Ik hoop dat jullie inmiddels prachtig weer hebben.
Ja en die Jappanners, wij waren deze week in Berlijn hebben we ze ook gezien met hun stokkie. En bij de drogist namen ze alle babyvoeding mee uit de schappen. Veel plezier xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
